in

СлаткоСлатко

Сè за биполарното растројство!

Не е лесно да се разбере биполарното растројство, прво воспоставено во средината на 19 век, од кога, според некои проценки, страдаат 2,5 проценти од популацијата. Таа е препознаена со промената на прекумерната еуфорија и депресија, но сè уште не е јасно што ги предизвикува. Ако погледнеме наназад низ историјата, познати личности од светот на уметноста го доживеале овој предизвик, а некои се соочуваат со тоа денес. Мел Гибсон отворено зборуваше за своето искуство за едно списание, Робин Вилијамс исто така живееше со овој проблем, а денес Кетрин Зета-onesонс и Деми Ловато се во таа непријатна ситуација. Познато е дека Винсент ван Гог, потоа Ричард Вагнер, Наполеон Бонапарта и Џакомо Леопарди исто така имале симптоми што може да се припишат на биполарно растројство.

Што е биполарно растројство?

Во воведниот дел, веќе ја дадовме дефиницијата за ова нарушување, за кое често се користи терминот манично-депресивна психоза. Тоа е хронична состојба која влијае негативно на расположението, креативната енергија, но исто така и на нивото на енергија, либидото, апетитот и спиењето. За жал, во голем број случаи, постои долг временски интервал помеѓу појавата на болеста, која најчесто се јавува за време на адолесценцијата, воспоставувањето на дијагнозата и самиот третман. Од една страна, проблемот е во тоа што луѓето ретко одлучуваат да откријат што ги мачи, а од друга страна, на биполарното пореметување често се гледа како на поблага депресија.

Дали е ова растројување опасно?

Луѓето кои страдаат од биполарно растројство не претставуваат опасност за другите, барем нема такви пријавени случаи. Понекогаш неконтролираните потези и штетата што можат да си ги нанесат на себе или на своите најблиски може да бидат поврзани со опишаната состојба, но има и други фактори што треба да се земат предвид, односно да се види поголема слика.

Како да се третира лице кое страда од ова нарушување?

Непотребно е да се каже, животот со личност која поминува низ непредвидливи промени во расположението не е воопшто лесно. Секогаш постои страв дека ќе кажете нешто непромислено, што може само да ја влоши ситуацијата. Затоа, важно е да се измерат зборовите и тонот и да се избегнуваат фрази како што се: „Движете се малку“ или „Оставете ја работата“. Исто така, треба да се помириме со фактот дека тоа е животен предизвик, кој честопати е наследен по природа, па затоа е подобро да се спречи отколку да се лекува. Се разбира, како и во разни други прилики кога поддршката е важна, бидете таму и најдете рамнотежа, за да не отидете во крајности или да станете премногу заштитнички настроени. Пред сè, гледајте на блиската личност како целина, а не низ призмата на државата со која живее.

Коментари

Претплатете се
Известете ме за
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
Прегледајте ги сите коментари

Loading…

0

Како ви се допаѓа?

0 поени
Upvote Downvote