Ana
Вистинскиот живот не започнува кога човек ќе се ожени, или ќе се вработи, ќе има деца, ќе заврши факултет, не, вистинскиот живот започнува кога човек ќе се ослободи од стравовите и ќе созрее емотивно. Не само знаењето носи слобода, туку и емоциите.
Емоционално избалансираниот живот е клучот за сè. Само емоционално слободниот човек е слободен човек, интелектуалецот заплеткан во неговите шеми и конструкции може да знае се за се, но како битие е блокиран затоа што се му доаѓа од глава. И тоа не е сè во главата, туку во целото тело.
Емоционално блокираното суштество блокира сè околу него, поробува, додека слободно, ослободува. Гневот и репресијата се акумулираат кај човекот низ годините, се одразуваат на говорот, мислите, начинот на живот, здравјето, додека човекот не го ослободи, а во биолошка смисла, не само психичка, не може нормално да се движи и да размислува слободно и неоптоварено.
Емоционалната блокада раѓа животна блокада што се рефлектира во сите аспекти на битието. Кога ќе го ослободите тоа, станувате нов човек со различни погледи на светот и сфаќате дека сите ваши ситни омрази не се плод на реалноста, туку резултат на несреќата во која се најдовте. И кога ќе ги решите сите ваши проблеми, нема потреба да уживате во другите, само погледнете како да им помогнете…
Во годините на пубертетот почнав да се затворам во себе, станав многу крут, затегнат, несигурен. Имаше толку многу стравови во мене, само сега можам да го видам тоа, што сето тоа доведе до страшна депресија. Само молчам! Кога постојано голташ болка, таа те обзема, чувствуваш лутина, бес, горчина, а не ни знаеш точно зошто. Не сте способни да живеете нормално, ниту да разговарате, ниту да играте, ниту да се дружите, постојано сте оптоварени со себе, бегате од луѓето и барате решенија, насекаде. Гласот е исплашен, телото свиткано, мислите воздржани.
Телото памети сè, ако човекот е радосен, телото е радосно, живо, движечко. Ако човекот е исплашен, телото е исплашено. Ова е целта на смеата, играта, танцувањето, не баналната забава, туку ослободувањето на телото, а со тоа и на психата. Не да се игра заради играта, туку заради ослободување од потиснатите емоции…
Вистинскиот живот започнува кога човекот дише и зборува со својот внатрешен глас. Кога знае дека она што е во него е посилно од се надвор од него. Се друго се надворешни успеси, општествени признанија, но ако човекот не се отклучи, не се одврзе, во себе, се што прави во животот може да биде само бегство.
Да се пронајдеш себе си е најголемата можна привилегија. Најдете ја вашата страст и почувствувајте апсолутно постоење во сè. Додека шетате, зборувате, јадете, водите љубов, кога сте толку јасни со себе, избалансирани како личност, тоа малку може да ве поколеба затоа што знаете дека во суштина има малку врска со вас.
Тоа е идеал, но во никој случај недостижен. Тоа се постигнува не само преку мислата кога човекот си разјаснува сè што го опкружува и ги разјаснува законите за тоа како функционира светот, туку со менување на начинот на живот кога плови во радост и го ослободува сето она што е потиснато во внатрешното битие. Апсолутно е можно, има илјада начини, само треба да ги откриете и примените. Кога човек ќе го одврзе длабоко потиснатиот емоционален јазол во себе, таа неподнослива болка што го јаде и го прогонува каде и да оди, тогаш започнува вистинскиот живот.
Барем така беше во мојот случај. Толку многу се акумулираше во мене што секогаш морав да се навраќам на моите стравови одново и одново, но вредеше. Нема ништо поубаво од тоа кога човек ќе се доведе во таква психичка состојба да може секогаш да ги радува луѓето, било додека пишува, било во личен контакт, директно. Животната енергија не се пренесува преку енергетските приказни, туку кога ќе се почувствува на дело, преку разговор, вашиот изглед.
Едно е да се каже нешто, а друго е да се живее. Суштината е да се доведете во состојба на постојана будност и мобилност, без разлика дали е физичка или ментална. Каде што никој, но никој не може да ве фати во нивната замка.
Слобода е кога човекот може постојано да пее со својот внатрешен глас, каде и да е, со кој и да е. Кога со својата убавина ја открива сета грдотија на светот што најинтуитивно ја чувствува, но не ја забележува затоа што е во неа. Слобода е кога човекот е слободен. Тоа е слобода, тоа е слобода, тоа е слобода… кога едноставно си среќен затоа што си тоа што си, таму каде што си, во времето кога си!
