Ana
Погледнете го ноќното небо или пронајдете слики од вселената на интернет и ќе го видите истото: мастилното, бесконечно црнило на универзумот, пресечено со светли sвезди, планети или вселенски летала. Зошто универзумот не е живописен како синото дневно небо на Земјата? Изненадувачки, одговорот нема многу врска со недостаток на светлина!
„Би помислиле дека бидејќи има милијарди ѕвезди, милијарди галаксии во универзумот и други предмети во нашата галаксија, како планети што рефлектираат светлина – дека кога гледаме во небото ноќе треба да биде исклучително светло. Но, наместо тоа, навистина мрачно “, наведува Тенли Хачинсон-Смит, дипломиран студент по астрономија и астрофизика на Универзитетот во Калифорнија.
Хачинсон-Смит објасни дека оваа противречност, позната во физичките и астрономските кругови како Олберскиот парадокс, може да се објасни со теоријата на просторно-темпоралното ширење – идејата дека „како што нашиот универзум се шири побрзо од брзината на светлината, светлината од далечните галаксии може да се протега и ги претвора во инфрацрвени бранови, микробранови и радио бранови, што нашето човечко око не може да ги открие “. И бидејќи не можат да се видат со голо око, тие изгледаат темно.
Со тоа се согласува и Миранда Апфел, дипломиран студент по астрономија и астрофизика, додавајќи: „Sвездите даваат светлина во сите бои, дури и бои што не се видливи за човечкото око, како што се ултравиолетовите или инфрацрвените“, рече таа за „Лајв сајанс“. „Ако можеме да видиме микробранови, целиот простор ќе светнеше.“ Апфел рече дека тоа е затоа што космичката микробранова позадина – светлосната енергија расфрлана од протони и електрони за време на создавањето на раниот универзум – сè уште го исполнува целиот простор.
Друга причина зошто меѓуѕвездениот и меѓупланетарниот простор изгледа мрачно е тоа што универзумот е скоро совршен вакуум. Да се потсетиме дека небото на Земјата е сино, бидејќи молекулите што ја сочинуваат атмосферата, вклучувајќи азот и кислород, расфрлаат многу бранови должини на видливата компонента на светло сини и виолетови бранови од Сонцето во сите правци, вклучително и насоката кон нашите очи.
Меѓутоа, во отсуство на материја, светлината патува во права линија од нејзиниот извор до приемникот. Бидејќи универзумот е скоро совршен вакуум – што значи дека има исклучително малку честички – практично нема ништо во просторот помеѓу ѕвездите и планетите што би расфрлале светлина до нашите очи. И кога светлината не допира до очите, гледаме црно.
И покрај тоа, студија од 2021 година во списанието „Астрофизички журнал“ сугерира дека вселената можеби не е толку црна како што првично мислеле научниците.
Преку мисијата на НАСА „Нови хоризонти“ до Плутон и Кајперовиот појас, истражувачите можеа да го видат универзумот без да се мешаат во светлината од Земјата или Сонцето.
Тимот ги исчисти сликите направени од леталото и им ја одзеде целата светлина на познатите sвезди, Млечниот пат и можните галаксии, како и целата светлина што можеше да протече од чудата на камерата.
Откриле дека задното осветлување на универзумот е сè уште двојно посветло од предвиденото.
