Ana
Ако кажеме дека чувствата не трујат, тогаш тоа не е само поетски израз. Не верувам во тоа? Ајде да погледнеме како чувствата влијаат на одредени органи, па полесно ќе разбереме како тие се тесно поврзани со труење на телото.
1. ГНЕВ
Кога сме лути, црниот дроб престанува да работи. Оттука доаѓа изразот „Ми оди во црниот дроб или ми го јаде црниот дроб“. Зошто да не кажеме дека нешто што не лути ги оштетува нашите бубрези или бели дробови? Очигледно вековната природна мудрост го знае истото како и традиционалната кинеска медицина. Вистината е секогаш една, без разлика дали сте Европеец, Индиец или Кинез. Чувството на лутина ја спречува нормалната работа на црниот дроб, што е исклучително важно за чистење на нашата крв. Ако црниот дроб е блокиран од гнев, ние сме отруени!
2. ТАГА
Слично се случува кога чувството на жалост (тага) го саботира правилното функционирање на нашите бели дробови – уште еден орган одговорен за детоксикација. Како дишете кога сте тажни? Дали е длабоко и опуштено? Без разлика на се – попрво би можело да се каже дека тогаш дишете како риба – плитко и спазматично. Затоа не случајно велиме дека „тагата нè зафати и стисна“ или чувствуваме дека „тагата нè гуши“. Тагата директно влијае на дишењето и на дебелото црево, поради што дишеме плитко и имаме потешкотии со варењето – запек. Последица на двете е тоа што во телото се задржуваат отрови кои не сме ги исфрлиле со дишење или столица. Крвта не добива доволно кислород и во неа се задржува премногу јаглерод диоксид. Ова нè прави кисели и го спречува трансферот на одредени хранливи материи и, во екстремни случаи, дури и принудува некои клетки да се прилагодат да работат без кислород (вака се формираат клетките на ракот).
3. СТРАВ
И третиот орган за детоксикација, бубрезите, е под силно влијание на чувствата. Бубрезите и мочниот меур се најмногу погодени од стравот. Ги знаете изјавите дека некој „замрзнал од страв“ или „побледел од страв“? Ова се случува кога бубрезите, од страв, одеднаш се збрчкаат и престануваат да ја филтрираат и чистат крвта. Последица на ова е нарушување на циркулацијата, поради што рацете и стапалата ни се ладни. Ако стравот трае долго, последиците се уште потешки. Бубрезите ги контролираат и мускулите кои го затегнуваат вратот на мочниот меур и мочниот меур. Ако се блокирани од страв, тие се олабавуваат и не можат да го контролираат сфинктерот (сфинктер мускул) и ослободуваат столица и урина. Од таму изразот дека некој „замолчи… од страв“ или „смукал… од страв“.
4. НЕГА
Грижите директно не трујат. Ова чувство првенствено влијае на нашето варење – желудникот, слезината и панкреасот. Често се слуша дека некој има „грчеви од грижи“. Факт е дека тогаш органите за варење се во спазам и не можат да си ја завршат работата. Затоа и најквалитетната храна може да стане отров во организмот бидејќи е неправилно обработена, а започнува ферментацијата во дигестивниот систем и храната заостанува во зафатените органи. Затоа наместо добро џвакана, кисела и преработена со ензимска храна, во нашите црева влегува полуварена храна, што претставува одлична основа за патогените организми и нивните отпадни производи кои брзо не трујат.
5. Алчност
А што е со алчноста? Ја чувствуваме токсичноста на алчноста во секојдневните настани, и овде и на други места во светот. Велиме дека алчните луѓе се „тврдо срце“ и тоа е многу точен опис. Алчноста влијае на срцето и на тенкото црево. Желбата за поголемо и поголемо богатство се манифестира со аритмии и срцеви неправилности. Алчноста успешно ги создава сите други, веќе споменати, чувства. Оние кои живеат во постојан страв дека нешто може да им се одземе, да не успеат или да се оптоварат со тоа за да можат да стекнат уште повеќе, многу брзо почнуваат да ги доживуваат другите споменати чувства.
Дали сега е појасно зошто велиме дека споменатите пет отрови се основа за повеќето болести што ги знаеме денес? Кога тие постојано се повторуваат и континуирано влијаат на одредени органи, тие создаваат слаба точка (како што велиме во медицината, „локус минорис“), која потоа е приемчива за други, материјално поопипливи тешкотии со органите. Така, хронични потешкотии со дишењето (астма, бронхитис) се јавуваат кај „вечно тажните“ поединци, тешкотии со варењето кај „вечно загрижените“ лица, тешкотии со црниот дроб кај „секогаш лутите и разочарани“ лица, седа коса кај „постојано исплашените“ лица. , потешкотии со репродуктивните органи, тешкотии во циркулацијата и воспаление на уринарните органи итн.
